De massale propaganda strijd bedoelt om een staatsgreep in Syrië te bevorderen wordt extremer en extremer. Net hoorde ik op de radio - in 'met het oog op morgen' verhalen over vele doden (er werd niet eens meer genoemd hoeveel) die door Assad zouden zijn veroorzaakt onder de burgers in de stad Homs. Als klap op de vuurpijl werd ook nog even een oude truc uit de kast gehaald, namelijk het noemen van kinderslachtoffers. Dat werkt altijd goed om de weerzin te voeden bij het volk: een kind van 2 dat door het brute bewind in Syrië is gedood door de meedogenloze bombardementen.
Het is makkelijk om je door dit soort zich maar steeds herhalende propaganda verhalen te laten inpakken. Sterker nog, je moet toch wel heel dom zijn om te denken dat er iets niet zou deugen van het westerse verhaal waar we mee doodgegooid worden. Het resultaat van het geheel is dat we landen als China en Rusland neerzetten als steuners van het brute bewind van Assad, wellicht aangevuld met herinneringen aan Tjetsjenië en de Tibetanen.
Op die wijze wordt Rusland en China neergezet als onbetrouwbaar en vijandig, waardoor het beeld van de strijders voor de vrede, de humanitaire grootmachten, de liefdevolle Verenigde Staten met hun smetteloze verleden van buitenlandse inmenging en natuurlijk Engeland en Frankrijk met hun grote succes die tot de totale chaos in Libië heeft geleid met de fantastische dood van de leider die kritiek durfde te uiten op het westen en het kapitialistische systeem.
De eenzijdigheid van de berichtgeving in de nieuwsbulletins is ronduit schokkend. Uri Rosenthal, die zelfs Joodse roots heeft, kon zich zelfs niets voorstellen bij het idee van Rusland dat er een verband zou kunnen zijn tussen de wijze waarop Libië is aangepakt door het Westen en de manier waarop Syrië wordt behandeld (1).
De westerse berichtgeving biedt geen ruimte aan het idee dat vroeger erg populair was, namelijk het proberen er via dialoog uit te komen. Rusland en China steunen Assad niet, maar steunen de pogingen om er op een manier uit te komen die niet gevoed wordt door wapens, strijd en bloed. De regering van Syrië heeft meerdere veranderingen doorgevoerd en heeft opnieuw gezegd te willen spreken met de oppositie om tot veranderingen te komen.
Maar de oppositie en het westen willen niet spreken, willen geen diplomatie, maar willen van Assad af. Zij willen een regering die zoals Uri Rosenthal recent zei over Libië en Israël, een regering die goede banden heeft met de Joodse staat (1), want pas dan wordt je serieus genomen in de wereldgemeenschap...
Hoe is het mogelijk dat we zo klaargestoomd worden om het goed te vinden om zelfs tegen de wens in van de Verenigde Naties toch wapens te leveren aan de westers-gezinde opstandelingen? Kunnen we het gaan steunen dat de Verenigde Naties volledig als wc-papier wordt gebruikt, waarbij grootmachten als Rusland en China worden bespot en belachelijk gemaakt? Is dat een voorbeeld van de moderne westerse übermensch?
(1) http://www.nu.nl/onrust-midden-oosten/2734416/libie-zal-moeten-investeren-in-banden-met-israel.html - zie een van de filmpjes op deze pagina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten