Dat was uitermate succesvol. We kennen de foto's van Sarkozy die vrolijk doet met Jalil (zie afbeelding)
Sarkozy was destijds de eerste om niet langer de regering van Libië te erkennen en gewoon zelf in te zetten op hun eigen vrienden. In het geval van Syrië konden ze jammergenoeg geen gebruik maken van Jalil (die inmiddels ook weinig populair meer is in Libië), maar gelukkig hadden ze nog een professor die al geruime tijd in Parijs woont, de heer Burhan Ghalioun (hieronder te zien samen met de nieuwe vlag, zoals dat hoort).
Nu is deze man als politiek vertegenwoordiger van een in de haast opgerichte Syrische Nationale Raad (SNC) aangesteld en prompt wordt hij en zijn club van niet in Syrië wonende Syriërs erkend door allerlei landen als vertegenwoordiger van het Syrische volk. Een knap staaltje democratie, want het volk in Syrië staat het er helemaal buiten en heeft niet kunnen kiezen.
Maar gezien vanuit het perspectief van de westerse arrogantie bepalen zij eerst dat een regering moet opstappen en dan plaatsen zij mensen die hun beter gezind zijn, en dan natuurlijk ook het liefst iemand die vriendelijk is voor Israël, Saudi Arabië en die de banden met Iran wil verbreken. Dat kunnen we allemaal terugvinden in Barhun Ghalioun (1, 2).
Hier zien we de heer Ghalioun de handen schudden van de minister van buitenlandse zaken, Alain Juppé. Hieronder kunnen we hem ook gezellig zien keuvelen met de Israëlische minister van Oorlog, Ehud Barak (foto's overgenomen van Mediawerkgroep Syrië, 3)
Voetnoten
(1) http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/2012/02/25/vrienden-van-syrie-erkennen-de-syrische-nationale-raad/
(2) http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/2011/12/10/syrische-oppositieleider-wil-banden-met-iran-breken/
(3) http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten