In het geval van Syrië liggen de kaarten net wat anders, maar spelen dezelfde dynamieken. Dit keer is het niet de Afrikaanse Unie die de partijen rond de tafel wil brengen, maar is het niemand minder dan een vertegenwoordiger van de Verenigde Naties, Kofi Annan. Zoals ik reeds in het artikel 'Wordt de Rol van Kofi Annan een doorn in het oog van Europa, de VS en de Golfstaten?' (1) verwoordde is ook hier de rol van Europa, de VS en de Golfstaten in principe tegen vredesonderhandelingen.
Alleen is het dit keer lastig om de VN-gezant zelf meteen te demoniseren of belachelijk te maken. De Afrikaanse Unie was een relatief makkelijke prooi, met weinig internationale macht of aanzien. Kofi Annan, als vertegenwoordiger van de VN is een lastigere kluif. Hij brengt een vredesboodschap en dat wordt natuurlijk niet gewaardeerd door de strijdende partijen. Zij willen maar één ding en dat is de regering met grof geweld ten val brengen (2,3).
Voor Europa en de VS is het extra lastig omdat ze toch ook hun bevolking nog altijd moeten voorhouden dat zij strijden voor de goede zaak. Om Kofi Annan die in mooie termen spreekt van verzoening te demoniseren, zal niet goed vallen in hun eigen landen. Het ronduit steunen van een gewelddadige coup in een soeverein land ligt in principe ook niet lekker, dus moet er zeer creatief propaganda gevoerd worden waardoor de bevolking niets hoort over Kofi Annan, weinig hoort over het geweld van de oppositie, door alles uit de kast te halen om de regering voor levende demonen uit te maken.
Vanuit Europa en de VS zal er weinig steun zijn voor Kofi Annan. Het volk mag immers niet te horen krijgen dat de positie van Rusland en China eigenlijk een positie is die overeenstemt met die van Kofi Annan, namelijk inzetten voor een vreedzame oplossing waarbij er een eind komt aan de spiraal van geweld. Het is makkelijker om Rusland en China te blijven afschilderen als trouwe bondgenoten van Assad, terwijl dat zeker hun positie in deze zaak niet is.
Kofi Annan zei op donderdag 8 maart 2012 vanuit Egypte: "We zullen ons best om tot een einde te komen aan de vijandigheden, het bloedvergieten en het geweld. Het Syrische volk verdient beter. Het is een dapper en historisch volk die momenteel gevangen zitten." (2)
De Syrische oppositie heeft al gezegd niet mee te willen werken aan vredesonderhandelingen, net zo min als de strijdende partijen destijds in Libië bereid waren om mee te werken. Zij willen de dood van Assad en dan pas willen ze onderhandelen.
Het is interessant om te gaan volgen hoe de Westerse mediamachine wordt ingezet om deze lastige kwestie van vredesonderhandelingen zo te verdraaien dat iedereen gaat geloven dat dat stadium al lang gepasseerd zou zijn en dat geweld de enige oplossing is voor het conflict.
Update op 11 maart 2012:
Toch is er ook binnen de Syrische oppositie iemand die wel openstaat voor de bemiddelingspoging van Annan. Zo is daar iemand met de naam Hassan Abdulazin die wel benadrukte dat er eerst een eind aan de gewelddadigheden dient te komen, waarbij ook gevangen vrijgelaten dienen te worden (3).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten