Moaz al-Kathib is het hoofd geworden van de in Qatar opgerichte Syrische Nationale Coalitie, of het 'Syrian Initiative Commission' zoals ze op het propaganda-kanaal van Qatar, Al-Jazeera, worden genoemd. In een uitzending op 11 november 2012 (1) werd het onderstaande schema getoond:
Wat hierbij opvalt is dat ook de nationale Koerdische Raad deel zou nemen. Hoe zouden de Christenen en de Alawieten vertegenwoordigd zijn? En wat te denken van de Salafistische tak? Onder welke categorie kunnen we de bomaanslagplegers scharen? (3) Verder is het wel onheilspellend dat al meteen gesproken wordt over een tijdelijke regering, een militaire raad en een juridische tak. Meteen een soort Trias Politica wordt zo neergezet en dan ook nog eens met een zogenaamde vredesactivist als leider.
Vanuit het oogpunt van de bedoelingen van het Westen een knappe zet, ook al wordt het akkoord van Geneve hiermee volledig geschoffeerd en is het geheel ondemocratisch wat er gebeurt. Stel je eens voor dat China en Rusland samenkomen in Caracas en daar een nieuwe tijdelijke regering gaan samenstellen voor België met allerlei overgelopen Belgen, en daarbij ook meteen de basis leggen voor een militaire en rechterlijke tak, zonder enig overleg met de Verenigde Naties? Hoe legitiem zou dat zijn?
|
Hamad Khalifa al-Thani met zijn grote vriend George Bush |
In mijn beleving is het een grove schending van het Internationale recht deze 'tijdelijke regering' die is samengesteld in het hol van de leeuw, namelijk in Doha, de hoofdstad van Qatar, van waaruit de Emir Hamad al-Thani al tijden schepen vol met geld en wapens naar de gewapende bendes heeft gestuurd omdat hij uit is op de val van Syrië, zoals ook Libië door leugens en grof geweld vernietigd is.
In het artikel van Al-Jazeera wordt al gesproken over de wens om een no-fly zone in te stellen boven de aan Turkije grenzende provincie Idlib en boven Aleppo. ook wordt er gesproken over humanitaire corridors. Het is allemaal het bekende taalgebruik dat we kennen om militaire interventies mogelijk te maken.
|
Ahmad Moaz al-Khatib, screenshot van
uitzending Gesprek op 2 van november 2011 (2). |
Moaz al-Khatib is in november 2011 nog in Nederland geweest, waar hij in een uitzending is geweest van
Gesprek op 2 (2). In die tijd zei Moaz al-Khatib nog dat hij voor een vreedzame opstand was in het land. Laten we hopen dat al-Khatib nog genoeg vredesactivist is om niet aan te sturen op een verdere escalatie van het geweld in zijn land, maar dat hij zich sterk gaat maken voor vrede door in overleg te gaan met de legitieme regering van Syrië.
Een dialoog is echter wel het laatste wat zijn broodheren van Qatar, de VS, Turkije, Saudi-Arabië en de Europese Unie wensen.
Onze heer al-Khatib schijnt in het verleden voor Shell gewerkt te hebben; het preekverbod dat hij gehad heeft zou niet uit 2012 stammen, maar uit 1982, en zijn uitgevaardigd door de vader van de huidige Syrische president. Lees er meer over op (4).
NOTEN
(1)
http://www.aljazeera.com/news/middleeast/2012/11/20121111141834268537.html
(2)
http://programma.vpro.nl/gesprekop2/afleveringen/2011/aflevering-8-mouaz-al-khatib.html
(3) zie onderste video op
http://iraansnieuws.blogspot.nl/2012/11/oprichting-syrische-nationale-coalitie.html
(4)
In 1992, he inherited the prestigious charge of preacher at the Omeyyades mosque from his father, Sheikh Mohammed Abu al-Faraj al-Khatib. He was rapidly relieved of his functions and forbidden to preach anywhere in Syria. However, this episode did not occur in 2012, and has nothing to do with the present contestation - it happened twenty years ago, under Hafez el-Assad. At that time, Syria was supporting the international intervention to liberate Kuwait, in respect of international law, in order to get rid of their Iraqi rival, and also to forge closer ties with the West. As for the Sheikh, he was opposed to "Desert Storm" for the same religious motives which were proclaimed by Oussama Ben Laden - with whom he aligned himself - notably the refusal of Western presence on Arab lands, which they consider sacrilegious. This position led him to deliver a number of anti-semitic and anti-Western diatribes.
Following that, the Sheikh continued his activity as a religious teacher, notably at the Dutch Institute in Damascus. He made numerous trips abroad, mainly to Holland, the United Kingdom and the United State. Finally, he settled in Qatar.
In 2003-04, during the attribution of oil and gas concessions, he returned to Syria as a lobbyist for the Shell group.