Op de laatste koninginnedag werd bekend dat de Syrische bendes op 29 april besloten hun raketten eens af te schieten op een Russisch passagiersvliegtuig dat vloog vanuit Egypte naar Kazan in Rusland (1).
Boven Syrisch grondgebied zijn twee raketten afgevuurd op een Russisch passagiersvliegtuig (1)
De twee projectielen zouden op maandagochtend vlakbij het passagiersvliegtuig zijn ontploft. Het vliegtuig was een Russische Airbus A320 chartervlucht van Nordwind Airlines.
Als reactie heeft het Russische luchtverkeerscentrum Rosaviatsia een verbod afgekondigd om nog langer over Syrische grondgebied te vliegen. Zie ook de analyse van Willy van Damme over dit incident (2). In februari werd er ook al gedreigd met het aanvallen van burgervliegtuigen door de gewapende milities (6).
Verder was het ook op koninginnedag zelf weer raak in Damascus: opnieuw een terroristische aanslag waarbij 17 mensen zouden zijn omgekomen met maar liefst 145 gewonden (5). Ook zouden er in Aleppo deze dagen 30 burgers zijn gedood die loyaal waren aan de overheid, en zoals bekend wordt dat niet geduld door de extremistische bendes die nog altijd naar hartelust worden gesteund door King Drone Obama en zijn vazalstaten (4).
Beelden na Bomaanslag in de wijk Marjeh, bij het Semiramis hotel
en het voormalige ministerie van Binnenlandse Zaken (3)
Update 1 mei 2013: De Syrische autoriteiten ontkennen dat er geschoten zou zijn op het bovengenoemde Russische passagiersvliegtuig (7).
Op 29 april 2013 is er een autobom ontploft in de wijk Mazzeh van Damascus, toen een konvooi passeerde van de Syrische premier Dr. Wael al-Halqi. Deze aanslag heeft het leven gekost aan minstens 10 mensen, maar de premier zelf heeft het overleefd (1,2)
Beeld van plaats van aanslag nabij school met als doel de dood de van de Syrische Premier al-Halqi
Opmerkelijk was dat dit bericht niet eens werd genoemd in het acht-uur journaal. Wel was er aandacht voor de gasexplosie in Praag, waar niemand overleed. Waarschijnlijk heeft het niet genoeg nieuwswaarde meer als een premier ternauwernood een aanslag overleeft, en zeker niet op de avond voor de troonswisseling.
De premier zegt na afloop dat de aanslag aangeeft hoe gefrustreerd de gewapende bendes geworden zijn (3).
In de mythische geest van de westerse media bestaat het idee dat het beter zou gaan met Syrië zodra er nóg meer wapens worden geleverd aan de bendes en het liefst nog NAVO-bommen gaan vallen op het land. Eén ander hardnekkige mythe is het idee dat een meerderheid van de wereld ook dit standpunt zou delen, en zou denken dat president Assad van Syrië een enge dictator is, die zijn eigen bevolking uitmoordt en meer van dat soort mythisch taalgebruik.
Vrouwen in de Salafistische kledingstijl in bezette gebieden in Aleppo (1)
Zoals we in Nederland de Telegraaf hebben die regelmatig deze mythe ververst in het collectieve bewustzijn van de Nederlandse burger (2), zo is daar in België De Morgen die ook voluit haar eenzijdige gal spuwt tegen het Nationale Syrische leger dat vecht voor het voortbestaan van een soeverein en seculier Syrië, gelardeerd met romantiek rondom de gewapende bendes.
In een artikel van 27 april 2013 (3,7) zien we weer een knap staaltje feitenverdraaiing in De Morgen. Een onderdeel van de westerse propaganda is om landen die pleiten voor dialoog en tegen verdere militarisering zijn, neer te zetten als een wat vreemde en ietwat gestoorde minderheid (4). Zo zien we de volgende zin in De Morgen verschijnen:
"Moskou is een van de weinige grootmachten die het regime van Bashar al-Assad steunt." (3)
Deze opmerking contrasteert sterk met wat de minister van Buitenlandse Zaken van Rusland tijdens de NAVO-bijeenkomst in Brussel afgelopen week zei:
“Gedurende de laatste maanden is het steeds duidelijker geworden welke werkelijke bedreigingen we allen onder ogen moeten zien als de huidige status quo blijft bestaan, als alle pogingen om tot een dialoog te komen worden tegengewerkt door een minderheid van de internationale gemeenschap, welke uitermate agressief en zeer bloeddorstig is" (5)
Russische Minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov
Als we kijken naar de sterk uitgedunde hoeveelheid landen die nog tot deze agressieve coalitie tegen de Syrische Overheid behoren (6), dan kun je toch niet anders concluderen dat Sergej Lavrov hier veel dichter bij de waarheid zit dan de Morgen, want je kunt landen als Rusland, China, India, Iran en de meeste Latijns-Amerikaanse landen toch niet neerzetten als kleine landen.
De waarheid is eerder dat we hier te maken hebben met een stel westerse landen die met hun corrupte golfstaatvrienden streven naar een in hun geopolitieke ogen gunstige ontwikkeling, namelijk de vernietiging van de kritische staat Syrië, op een manier zoals het land Libië vernietigd is door deze zelfde bloeddorstige neo-koloniale coalitie bestaande uit landen als de Verenigde Staten, Engeland, Frankrijk, Turkije, Saudi-Arabië en Qatar.
De Qatar Foundation, opgericht door de grootste
Wapenleverancier voor Extremistische Moslims in Libië en Syrië,
Hamad bin Kalifa al-Thani, de Emir van Qatar.
Hoofdsponsor van FC Barcelona
Qatar wiens agressieve Emir Hamad bin Kalifa al-Thani, ook de oprichter was van de huidige shirt-sponsor van FC Barcelona. Het is ergens triest dat een voetbalclub als Barcelona zich zo verlaagd om te gaan rondlopen met een sponsor als de Qatar Foundation. Ze lopen nog net niet rond met T-shirts waarop het hoofd van deze militaire hoofdleverancier staat.
Voor beelden en achtergronden van een recente onthoofdingsorgie van de bendes die zo hartelijk worden gesteund door de sponsor van FC Barcelona, zie (8).
Na het vertrek van Moaz al-Khatib hebben we even het gezicht van de Texaan Ghassan Hitto (1), gehad als een soort van voorzitter van de Doha-Coalitie, maar op een of andere manier hebben we nu weer een nieuwe frontman, en dat is iemand uit die oude Syrische Nationale Raad van weleer: George Sabra (2).
George Sabra, interim voorzitter Doha-Coalitie
Hij is dan waarschijnlijk de man waarmee de E.U. dealtjes gaat sluiten om toch olie weg te slepen uit Syrië, maar dan alleen uit de gebieden die door de bendes worden beheerst (3). Deze George Sabra zal net als zijn voorgangers geen enkele steun krijgen van de bendes in Syrië zelf, maar dat interesseert Europa niet.
Deze Sabra heeft ook al meteen van zich laten horen door Hezbollah ervan te beschuldigen zich te mengen in de strijd in de streek Qusayr bij Homs, waar veel bendeleden het tijdelijke voor het eeuwige hebben verwisseld de afgelopen week.
Met Sabra als interim-voorzitter lijken we eigenlijk ook weer een heel terug bij af wat betreft de ballingenregering van Syrië, een club die Hillary Clinton nog eens karaktiriseerde als niet representatief voor de Syrische bevolking.
De Telegraaf staat bovenaan wat betreft de ophitserij richting de seculiere Syrische staat. Zij pakken altijd graag uit met krachtige termen die vooral vaak gunstig is voor de Israëlische staat en uitermate ongunstig voor landen die kritisch zijn ten opzichte van Israël, zoals bijvoorbeeld Iran en Syrië.
Op 22 april 2013 zag ik op de buitenlandpagina het volgende kleine berichtje passeren en kon het niet laten om het toch even apart te leggen om te scannen, omdat het zo mooi de enorme partijdige houding van de Telegraaf illustreert.
Hierbij worden weer de bekende propaganda-trucjes toegepast, zoals daar zijn:
1) Syrische troepen en milities loyaal aan het regime van President Assad. Een neutrale krant zou spreken over het nationale Syrische leger van de Syrische overheid, maar de Telegraaf niet. Zij hebben niet over het leger, maar over troepen en over het regime van Assad, daarmee suggererend dat het een bepaald raar slag volk zou zijn. Stel je eens voor dat over het Nederlandse leger zou worden gesproken als over de Syrische troepen van het regime van Premier Rutte. Dat zouden wij toch niet graag horen, dunkt me.
2) vrouwen en kinderen zouden standrechtelijk zijn geëxecuteerd. Iedereen weet dat iedereen het verschrikkelijk vindt als er vrouwen en kinderen sterven in een oorlog. Dat roept altijd veel weerzin op. De Telegraaf weet dat ook als de beste, dus zien we ook vaak even dit soort zinnen langskomen. Dit keer in één zin gecombineerd met standrechtelijke executies, daarmee de nietsvermoedende lezer het gevoel geven dat het leger zomaar onschuldige vrouwen en kinderen zou executeren. Waarom zou een nationaal leger dat in hemelsnaam doen?
Dode bendeleden met hun wapens in de regio Homs en Qasair (1)
Het Syrische leger heeft de afgelopen dagen inderdaad heel wat terrein heroverd op de gewapende bendes en ze hebben daarbij geen medelijden voor iedereen die daar met wapens rondloopt (1,2). Een van de redenen waarom het leger de orde in Syrië nog niet heeft kunnen herstellen is dat die bendes zich verschansen in gewone woonhuizen en daarbij families als menselijk schild gebruiken.
Het leger zou al die huizen kunnen bombarderen, maar doet dat niet, en probeert zich vooral te richten op samenscholingen van gewapende mannen. Dit kost natuurlijk veel tijd en ook veel soldaten die door deze zorgvuldigheid meer kans lopen om te sneuvelen.
3) Bij 28 mensen zou dit [de executies, red] gebeurd zijn bij een veldhospitaal. Ziekenhuizen doen het ook altijd goed. Immers, mensen zijn toch wel het zwakst bij een ziekenhuis of een veldhospitaal. Als ze zelfs daar nog worden geëxecuteerd, dat is toch wel erg wreed. En dat is precies het gevoel dat de bendes en hun vrienden bij de Telegraaf ons willen doen laten ervaren.
4) De Syrische autoriteiten hebben de meeste onafhankelijke media uit het land verbannen. Hierbij verwijst de Telegraaf waarschijnlijk naar onafhankelijke media zoals de Telegraaf zelf, en haast alle westerse media, die zo verschrikkelijk onafhankelijk zijn dat ze allemaal ideale spreekbuizen zijn van het buitenlandse beleid van de westerse landen samen met hun Arabische broeders van het Saudisch schiereiland.
5) Als afsluiter ook nog een foto van een lachende president Assad. Alsof hij er nog eens lekker lol bij zou hebben om vrouwen en kinderen standrechterlijk te executeren.
De Telegraaf is werkelijk een meester in de psychologische manipulatie om haar doelen te bereiken. In die zin erg leerzaam.
Het gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt dan moet het ook gezegd worden. De NOS die een wat meer kritische toon laat horen over het beleid van het westen ten opzichte van Syrië. Waar vroeger nog werd gesproken over de dictator, het leger van Assad, de vrijheidsstrijders e.d., was ik uitermate verrast door de toonzetting van het onderstaande bericht, afkomstig van (1).
Ik ben zo vrij geweest er tussen geblokte haakjes wat persoonlijke reflecties aan toe te voegen.
De VS trekt nog eens 123 miljoen dollar uit voor hulp aan de opstandelingen in Syrië. Daarmee wordt het Amerikaanse hulpbedrag voor de rebellen verdubbeld, zei minister Kerry van Buitenlandse Zaken op een bijeenkomst van de 'Vrienden van Syrië' [Het gebruik van aanhalingstekens suggereert dat het maar de vraag is of zij ook daadwerkelijk 'vrienden' van Syrië zijn. In feite zijn het vooral Vijanden van het huidige Seculiere Syrië, zie ook de analyse van de Mediawerkgroep Syrië (2)] in Istanbul.
[De mediawerkgroep Syrië herinnert ons eraan dat deze 'vrienden' vroeger ooit nog eens bestonden uit '130 landen', waarvan er nu nog slechts 11 over zijn. Malik Imran schrijft:
De haatpredikende club van landen die zich ‘vrienden’ noemen, maar de werkelijke ‘Vijanden van Syrië’ zijn, verzamelden zaterdag in de Turkse stad Istanbul.
Fors uitgedund clubje van vijanden
Het clubje van tegenstanders van de Syrische Arabische Republiek, dat in haar hoogdagen – naar eigen zeggen – nog 130 landen kon samenbrengen, is inmiddels uitgedund tot een select clubje van elf zielige landen. Landen, die al lang niet meer weten van welk hout pijlen te moeten maken.
Nog maar twee maanden geleden geven deze landen via de Verenigde Staten 60 miljoen dollar zogenaamde ‘politieke en materiële’ hulp aan de rebellen in Syrië. Geld dat volledig is opgebruikt door deze rebellen en inmiddels wachten nieuwe facturen om betaald te worden. Dus moesten de Verenigde Staten voor de zoveelste keer diep in de buidel tasten en over de brug komen met floes. (2)]
Het geld wordt besteed aan wat Kerry "niet-dodelijke" hulp noemt. Het kan onder meer gaan om pantservoertuigen, nachtkijkers en geavanceerde communicatie-apparatuur [alsof je pantservoertuigen, nachtkijkers en communicatie-apparatuur niet vooral gebruikt om zoveel mogelijk tegenstanders te kunnen vermoorden; Libanon heeft een ander beeld van de onschadelijkheid van communicatie-apparatuur (3)]
Op de conferentie in Istanbul waren ministers bijeen van de elf landen die zich de Vrienden van Syrië noemen. Volgens Kerry zijn ze het erover eens dat de "bloedvergieten" in Syrië moeten stoppen. [en de methode die zij daarvoor toepassen is geld en wapens pompen in het land, want veel van de deelnemende 'vrienden' zijn golfstaten die via manipulatie van de Arabische Liga niet alleen de bendes de zetel van Syrië hebben gegeven in deze Arabische club van landen, maar ze hebben ook openlijk de deelnemende landen gestimuleerd om wapens te leveren aan diezelfde internationale bendes. In die zin is het een schande dat westerse landen samenwerken onder dezelfde paraplu met dit soort haatzaaiende regimes. Laten ze eerder president Assad steunen in zijn strijd tegen het extremistisch gewapend tuig in Syrië]
Istanbul
Syrische rebellengroeperingen pleitten er in Istanbul opnieuw voor dat de Vrienden van Syrië hen voorzien van wapens, maar die oproep vond geen gehoor.
De elf landen zijn bang dat de wapens in handen vallen van islamitische terroristen.
John Kerry, onze Rebellenvriend, schudt de handen met de minister van buitenlandse zaken van Egypte, de heer Mohamed Kamel [niet kameel] Amr (6).
[via AlJazeera, het propagandakanaal van Qatar, een van de 'vrienden' (4), heb ik weten te achterhalen welke deelnemende landen er nog over zijn van deze vrij absurde ophitsende landen: de VS, Groot Brittanië, Frankrijk, Duitsland, Egypte, Saudi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Turkije, Qatar en Jordanië. Minstens 5 landen hebben dus al toegezegd het helemaal prima te vinden wapens te leveren aan de 'rebellen', dus de helft van de vrienden is helemaal niet zo bang dat ze in handen vallen van islamitische terroristen, integendeel, ze bewapenen en trainen (7) ze openlijk]
Vorig jaar heeft Nederland in Den Haag onder het regime van Uri Rosenthal nog een Vrienden van Syrië bijeenkomst georganiseerd (5). Nu neemt Nederland niet eens meer deel aan deze agressie-groep, die duidelijk laat zien wie de werkelijke verantwoordelijken zijn voor het bloedvergieten: de oude koloniale machten en hun Arabische vazal-staten.]
De vredesorganisatie IKV Pax Christi kan het maar niet laten om oorlogszuchtige taal de wereld in te sturen. Op 18 april j.l. verscheen via ANP en via hun eigen 'kerknieuws' (1) het bericht dat ze nu daadwerkelijk pleiten om de wapens op te nemen om mensen te gaan doden in Syrië die aan de kant vechten van de seculiere regering. Op deze wijze kan er steun verleend worden aan het tuig dat Syrië al ruim twee jaar lang heeft veranderd in een land vol bloedig geweld. Een woordvoerdster van deze geweldophitsende kerkelijke organisatie geeft toe dat dit de eerste keer is dat IKV Pax Christi pleit voor militair ingrijpen.
De Christelijke organisatie heeft zo duidelijk kleur bekend. De vlag van de oppositie-bendes zou dan ook misschien beter in hun logo geïntegreerd kunnen worden. Nu heeft Pax Christi gekozen voor de kant van landen als Saudi-Arabië, Qatar, Turkije en natuurlijk landen als de VS, Engeland en Frankrijk, die Syrië hetzelfde lot toewensen als Libië: de ultieme versnippering en chaos.
We hebben al eerder bericht over de partijdigheid van deze club, toen zij samen met Oxfam Novib al hun best deden om de Syrische regering te demoniseren, in januari 2013, zie daarvoor het artikel: Oxfam Novib en Pax Christi Steunen Syrische Bendes (2).
De reden die deze kerkelijke organisatie aanhaalt om nog wat extra geweld toe te voegen aan de cocktail in Syrië, is dat zij de burgerbevolking zouden willen beschermen tegen de agressie van het Syrische leger. Hieruit blijkt wel duidelijk dat IKV Pax Christi vooral luistert naar de geluiden van de oppositiebendes. IKV Pax Christi zou zich beter kunnen inzetten voor het stimuleren van een dialoog tussen de bendes en de overheid om zo op een vredige manier een eind te maken aan het conflict.
Tot nu toe zijn de bendes echter te koppig en eigenwijs, en doden ze liever iedereen die hen niet steunt in hun strijd voor een streng-islamitische staat, waarbij alle overheidsinstanties worden vernietigd, en iedereen die kritisch is, zijn leven niet zeker is. IKV Pax Christi die eigenlijk zegt, dat het vijfde gebod ('Gij zult niet doden'), even niet geldt, maar dient te worden vervangen door een gebod als: Gij zult degenen doden die vechten voor het behoud van een seculier Syrië.
Wellicht zou deze kerkelijke organisatie ook eens een babbeltje moeten maken met de Belgische priester Daniël Maes die via de mediawerkgroep Syrië, vanuit Qara in Syrië, geregeld bericht over de manier waarop de mannen - aan wiens kant IKV Pax Christi zich heeft geschaard - omgaan met de Christenen in Syrië (3). Zie ook het bericht over de vernieling van een Franciscanenklooster in Deir Al-Zour (4).
Als Jezus in een graf zou liggen, zou hij zich omdraaien.
Loft Ben Jeddo, Minister Binnenlandse Zaken Tunesië
De Tunesische minister van Binnenlandse Zaken, Lotfi Ben Jeddo (zie afbeelding), heeft in een interview in de Tunesische krant ' Magreb' gezegd dat er meerdere netwerken zijn opgerold die Tunesische jongeren ronselden om te gaan strijden tegen het Nationale Syrische Leger. Soms werden deze netwerken voortgedreven door hebzucht, en soms vanuit Salafistische motieven voor een nieuw Salafistisch emiraat in Syrië (1)
Zie ook meer over de enkele maanden geleden vermoorde Tunesische oppositieleider Chokri Belaid (2), welke zich krachtig uitsprak tegen de praktijken waarin jongeren werden gek gemaakt om te gaan vechten tegen andere moslims in Syrië. Het is waarschijnlijk deze kritiek geweest die hem de kop heeft gekost.
Wijlen Chokri Belaid
Update 21 april 2013: Een hooggeplaatste Tunesische Mufti, Othman Battikh, heeft gezegd dat degene die denken dat het strijden in Syrië een jihad zou zijn, misleid zijn. Het vechten tegen andere moslims kan nooit een Jihad zijn volgens deze Mufti. Hij beschouwt degene die in Syrië strijden vanuit Tunesië als zijnde
gehersenspoeld. Hij noemde ook de term 'sex-jihad' ter beschrijving van het verschijnsel dat Tunesische vrouwen naar Syrië gaan voor seks of om te gaan trouwen (3).
In het plaatsje Yabroud in de regio Damascus zijn twee terroristengroepen slaags en schiets geraakt waarbij enkele mannen zijn gedood en gewond geraakt. Volgens getuigen zouden ze in een strijd zijn verwikkeld over de verdeling van datgene wat ze buit hadden gemaakt door de diefstal van goederen uit winkels in het dorp tezamen met allerlei spullen die uit huizen van inwoners waren gestolen.
Yabroud, nabij Damascus, met de vlag van de bendes die elkaar ook geregeld in de haren vliegen. Foto gemaakt in juni 2012, afkomstig van (2)
Laten we hopen dat het Syrische leger erin zal slagen dit soort praktijken te voorkomen door deze bendes te ontwapenen. Gelukkig zijn de bendes ook zo hebzuchtig dat ze ook elkaar naar het leven staan om zoveel mogelijk naar zichzelf te kunnen toe schrapen. Schijnbaar levert de verkoop van wapens uit Saudi-Arabië en Qatar niet voor iedereen inkomsten op.
Tijdens een UNESCO-bijeenkomst in Parijs op 16 april 2013 onthulde de Syrische minister van Onderwijs, Hazwan al-Waz, dat er maar liefst 2535 scholen zijn gesaboteerd door de daden van de gewapende bendes, die er maar al te graag militaire bases van maken (1).
Onderwijsminister Hazwan al-Waz bij UNESCO-bijeenkomst in Parijs
Ook zijn er nog eens 1992 scholen die ingericht zijn als opvangcentra voor burgers die te leiden hebben onder het tomeloze geweld dat in gang gezet is door de internationale groepen die streven naar het einde van een seculier Syrië, en zich sterk willen maken voor een streng islamitische staat.
Van die 1992 worden er momenteel nog 1400 gebruikt voor opvangsdoeleinden.
Sinds half december 2012 is het goed gegaan met de website van het Syrische nieuwsagentschap SANA. Daarvoor was de site (sana.sy) langere tijd of niet bereikbaar of zeer sporadisch bereikbaar. Er was toen ook een andere URL ingericht om de aanval op de oorspronkelijke sana.sy website te compenseren.
Op 11 april 2013 was de site om 13.00u nog bereikbaar, zoals je kunt zien in de eerste afbeelding hieronder.
Website Sana vóór Hack van 11 april 2013, rond 13.00u, NL-tijd
Een uurtje later keek ik opnieuw en toen werd ik verrast door de onderstaande onzin die verscheen op de website van de site die het voor het westen ongewenste perspectief van de Syrische overheid verspreid.
Website sana niet langer bereikbaar vanaf 11 april 2013, 14.00u NL-tijd
Laten we hopen dat dit een tijdelijk verschijnsel is. Al snel bleek overigens dat het slechts een kleine hapering betrof. Rond 14.30u was de site weer bereikbaar, maar toen ik 's avonds rond 21.00u weer keek was die weer uit de lucht. Even erna was er weer wel. Er is daar iets gaande, maar of er sprake is van hackaanvallen, of van serverproblemen bij SANA zelf is onduidelijk.
Het gaat niet zo goed met de propaganda-strijd tegen de regering van Syrië. Al meer dan twee jaar doet het westen samen met haar makkers uit de golfstaten het best om de regering af te schilderen als zonen uit de hel, die op gruwelijke wijze hun eigen bevolking afslacht, maar nog altijd is er geen staatsgreep gekomen.
Dat heeft vanzelfsprekend alles te maken met de grote steun die de huidige regering heeft onder de bevolking. Veel Syriërs staan niet te wachten op die bebaarde extremisten die de ene aanslag na de andere plegen waar vele burgers bij om het leven komen.
Gelukkig voor het westen zijn daar de NGO's, die zeker niet vies zijn om leugens te verspreiden. We kennen nog het verhaal van Human Rights Watch over de viagra die de voormalige leider van Libië, Moammar Gaddafi, aan zijn manschappen zou uitdelen om de vrouwen onderweg goed te kunnen verkrachten (1).
Nu komt deze westerse organisatie opnieuw met een propaganda-offensief om de publieke opinie weer in de gewenste richting te buigen. Lees maar eens mee wat ze ons nu weer willen doen laten geloven:
Hoe waarschijnlijk is het dan een overheid burgers die in de rij staan om brood te halen bij de bakker zou gaan bombarderen? Het leger richt haar aandacht op de verzamelplekken van de gewapende bendes die er overigens niet vies van zijn om zich te verschuilen onder de burgers, of in ziekenhuizen, scholen e.d.
Er wordt ook weer gesproken over 'het leger van president Assad', in plaats van 'over het Syrische leger' om de suggestie te wekken dat het leger van de president er niet is voor het Syrische volk. Waar was Human Rights Watch bij de aanslagen op de universiteit van Aleppo waar zo'n 90 mensen omkwamen, en waar was Human Rights bij al die andere aanslagen in het land? (1)
Update 21 april 2013: In een brief die verscheen op de website van de Mediawerkgroep werd eveneens verwezen naar deze zogenaamde Human Rights Organisatie. Malik Imran haalde even de financiële bronnen aan van Human Rights Watch. Dat wil ik hier toch ook nog even toevoegen, voor het algemene gevoel:
"Human Rights Watch publiceerde een rapport met als titel “De dood uit de lucht”. Hebben we het over dezelfde Human Rights Watch die in hun eigen financieel rapport van 30 Juni 2011 schrijft: “The George Soros Open Society Foundation is the primary donor of the Human Rights Watch, contributing $100 million of $128 million of contributions and grants received by the HRW in the 2011 financial year.” … en bijgevolg volledig onafhankelijk en geloofwaardig is?" (2)
Op 10 april 2013 heeft de Russische minister van buitenlandse zaken, Sergey Lavrov, gezegd dat hij na een overleg met zijn Amerikaanse ambtsgenoot John Kerry, tot de slotsom zouden zijn gekomen dat zowel Rusland als de VS hun best zouden doen om de oppositie een vertegenwoordiging te laten uitkiezen die met de Syrische overheid zou dienen te overleggen (1).
John Kerry nog gezellig aan het keuvelen met de
toenmalige voorzitter van de Doha-coalitie, Moaz al-Khatib
(februari 2013, bron:2)
Als dit werkelijk waar zou zijn dan zou dat een kleine revolutie betekenen. Immers, het standpunt van de VS is toch vooral geweest: geen dialoog met de huidige regering van Syrië, en vooral bewapen de bendes tot hun tanden in de hoop dat ze een staatsgreep kunnen forceren.
Mochten de VS werkelijk hun standpunt hebben gewijzigd, en weer meer richting de tekst van het Geneve-communiqué bewegen, dan zouden zij hun macht kunnen aanwenden om hun oorlogszuchtige vrienden in de Golfstaten een toontje lager te laten zingen, alsmede de 'temperamentvolle' Erdogan die zijn haat voor de regering Assad ook niet onder stoelen of tafels steekt.
Helaas is het waarschijnlijker dat het alleen maar loze woorden zijn vanuit Washington.
Update 11 april 2013: Lavrov zou ook gezegd hebben dat de VS vervolgens weinig doen om de oppositie naar de vergadertafel te brengen (3)
Vandaag een opmerkelijk bericht op de nieuwswebsite van het Syrische SANA. Er werd melding gemaakt van de inbeslagname van een container vol met communicatie-apparatuur in de haven van de Libanese hoofdstad Beiroet.
Containers in Beiroet (1)
Libanon beschouwt deze communicatie-apparatuur klaarblijkelijk als oorlogsmateriaal en stelt een onderzoek in naar de herkomst ervan.
Dit riep bij mij herinneringen op aan de tijd dat de half-joodse Uri Rosenthal zich ook sterk maakte voor het leveren van juist dit soort communicatie-apparatuur. In een artikel uit juni 2012 kunnen we lezen:
Nederland geeft al sinds maart technische en financiële hulp aan de oppositie in Syrië, onder meer in de vorm van communicatieapparatuur en laptops. Die hulp wordt opgevoerd, zei minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken zaterdag na overleg met de Syrische Nationale Raad (SNC) in Istanbul. Er wordt geen steun gegeven aan de gewapende oppositie, zo meldt de Volkskrant. (2)
Zo zie je maar weer, dat wat Libanon beschouwt als oorlogsmateriaal, wordt door de EU behandeld als legitieme hulpmiddelen voor de gewapende bendes om de regering van president Assad te mogen omverwerpen. Het kan verkeren.
In het onderstaande nieuwsbulletin een uitgebreid verslag van een interview van de president van Syrië door Turkse journalisten. Hij beschuldigt Premier Erdogan van het steunen van de terroristen door ze te huisvesten op Turks grondgebied. Bashar al-Assad noemde de positie van de BRICS-landen die duidelijk een andere opvatting hebben dan de westerse en amerikaanse regimes. Hij verweet Erdogan verder ook de hernieuwde samenwerking met Israël, de staatsvijand van Syrië.
De audio-kwaliteit van het onderstaande filmpje lijkt slecht, maar de kwaliteit van het interview zelf is prima.
In mei 2013 heeft de president van Syrié nog een interview gegeven, dit keer aan een Argentijnse krant. Zie daarvoor: (1).
Moskou zegt dat enkele landen in de veiligheidsraad het opzetten van een onderzoeksmissie naar het gebruik van chemische wapens op 19 maart 2013 ernstig dwarsbomen. De manier waarop de missie wordt vertraagd heeft te maken met bepaalde eisen, zoals het vrijelijk door het Syrisch luchtruim mogen vliegen, en de eis dat onderzoekers overal in Syrië mogen rondkijken (1).
Gebruik van Monsanto's Agent Orange door het Amerikaanse leger in Viëtnam.
Dit is weer een knap staaltje internationale politiek: omdat de regimes van de VS, Engeland en Frankrijk wel weten dat de chemische wapens, die het leven eisten van minstens 25 mensen, zijn ingezet door de gewapende mannen die strijden voor een staatsgreep in Syrië, willen ze dat nieuws liever niet teveel onder de aandacht brengen (3).
Liever zouden ze het excuus van chemische wapens inzetten als reden om Syrië binnen te vallen, maar dan is het handiger als ze op een of andere manier ervoor zouden kunnen zorgen dat de mensen gaan denken dat het Nationale Syrische Leger dat soort wapens zou gaan gebruiken. Het leger heeft meerdere malen gezegd dat - als ze al dat soort wapens zouden hebben - ze deze nooit op haar eigen bevolking zou gebruiken.
Het huidige onderwerp wordt ook genoemd in het nieuwsbulletin van 7 april welke te zien is op (4).
Al sinds jaar en dag ben ik donateur van Artsen zonder Grenzen. Een organisatie die nobele doelen nastreeft, namelijk het verlenen van medische hulp in de meest moeilijke omstandigheden. Laatst kreeg ik een brief thuisgestuurd met daarin de vraag voor extra hulp voor de situatie in Syrië.
Toen ik las dat Artsen zonder Grenzen alleen actief is in de gebieden waar de Syrische bendes de macht hebben, vroeg ik me af of Artsen zonder Grenzen inmiddels wellicht net zo bevooroordeeld was geworden als Amnesty International (1,2,3). In deze bijdrage wat achtergronden over Artsen zonder Grenzen en haar rol in Syrië.
Afbeelding uit Syrië-folder Artsen zonder Grenzen
Terwijl het plaatje voor Amnesty International vrij duidelijk is, ligt dat voor Artsen zonder Grenzen toch wat genuanceerder. Medische hulp aanbieden is natuurlijk in alle omstandigheden positief en daar kan niemand moeite mee hebben.
Omdat Artsen zonder Grenzen alleen werkt in gebieden die worden gecontroleerd door de gewapende bendes, schetst zij echter ook een uitermate eenzijdig beeld, waarbij de strekking over het algemeen toch wel erg neigt naar 'Het gruwelijke regime van de president pakt onschuldige mensen aan'. Laten we eens enkele voorbeelden bij de hand nemen:
Het Tremseh Bloedbad
Op een pagina van Artsen zonder Grenzen (4) wordt het bloedbad van Tremseh aangehaald. Op 12-13 juli 2012 zijn daar veel mensen gedood. De VN-waarnemingsmissie - die er toen nog was - zou uiteindelijk na onderzoek hebben moeten toegeven dat de slachtoffers vooral bestonden uit gewapende volwassen mannen. Lees meer over wat er vermoedelijk gebeurd is daar op (5), waarbij de bevolking van Tremseh waarschijnlijk zelf vooral de hulp van het leger heeft ingeroepen om die gewapende bendes uit hun dorp weg te jagen.
Door de 'oppositie' zijn de Tremseh-leugens ingezet als propagandamiddel in de hoop om een hoofdstuk 7-resolutie te kunnen bemachtigen in de veiligheidsraad. Een resolutie die het mogelijk zou maken met militaire middelen in te grijpen.
Als je dan op een Artsen zonder Grenzen pagina (4) het volgende verhaal ziet staan, dan jeukt dat toch een beetje:
Onophoudelijk geschoten
Ik was bij de massamoord in Treimseh, een stad met zo'n 12.000 inwoners. Op 12 juli 2012 werd Treimseh door duizenden soldaten omsingeld. Van 6 uur 's ochtends tot half negen 's avonds werd er onophoudelijk geschoten: mortiervuur, raketten. Vanaf het middaguur kwamen er ook vliegtuigen bij die bommen lieten vallen.’
Soldaten
‘Toen de soldaten de stad innamen, schoten ze op alles dat bewoog. De vriend met wie ik buiten was, was op slag dood. Ik werd in mijn been geraakt. Toen de soldaat weg was, haalde iemand me van straat weg, bracht me naar zijn huis en bond mijn been af. Maar de soldaten kwamen me halen en brachten me naar de gevangenis.’
Alles wat ik had is vernietigd; verhaal uit Damascus
Op een andere pagina (6) kunnen we het verhaal lezen van Marwan:
Alles vernietigd
Marwan (41) woonde in Damascus met zijn vrouw en 4 kinderen. Hij was eigenaar van een restaurant voor hij in augustus 2012 met zijn gezin op de vlucht sloeg toen bommen en geweervuur hen omsingelden. ‘Alles wat ik had, is vernietigd,’ zegt Marwan. ‘Het is allemaal weg.’ Ze wisten de stad Rashaya in de Bekaavallei in Libanon te bereiken en verblijven momenteel in een kleine ruimte in een verlaten schoolgebouw.
Terug
Marwan verloor 2 broers tijdens de aanvallen. De rest van zijn familie is nog in Syrië, waaronder een andere broer, die net na 22 jaar is vrijgelaten uit de gevangenis en lijdt aan psychische problemen. ‘Ik zou graag terug willen naar Syrië,’ zegt Marwan. ‘Ik hoop dat het regime omvalt zodat we terug kunnen. In het begin waren er slechts vreedzame demonstraties. Maar opeens begonnen ze ons af te slachten.’
Het is duidelijk dat hier opnieuw iemand door Artsen zonder Grenzen aan het woord wordt gelaten die tegen de Syrische overheid is. Het propagandaverhaal dat er op vreedzame demonstranten zou zijn geschoten wordt hier nog eens in herinnering gebracht.
De werkelijkheid is dat er geen problemen waren in steden als Aleppo en Damascus totdat er werd geschoten op politieagenten en ander veiligheidspersoneel. Toen er vervolgens grote stromen gewapende bendes de steden binnenvielen en daar voor veel ellende zorgen moest de overheid haar taak uitvoeren, namelijk het weer veilig maken van de steden, moesten de bendes worden aangepakt.
Omdat zij zich verscholen in woonhuizen is dat geen gemakkelijke taak. In Damascus is het leger er aardig in geslaagd om de rust te herstellen waardoor de bendes niet veel meer kunnen doen dan het plegen van gruwelijke aanslagen om de angst erin te houden.
De belangrijkste landen die streven naar een machtswisseling in Syrië via geweld.
Deze landen zijn ook uitgesproken tegenstanders van iedere
vorm van dialoog tussen de strijdende partijen.
In een opinie-stuk van 21 maart op de site van Artsen zonder Grenzen door Jonathan Whittall (7) kunnen we ook lezen dat AzG zich wel bewust is van het gevaar van partijdigheid, hoe ongewenst dat ook moge zijn. Hij wijst eveneens op het gebrek aan medische middelen bij de Syrische overheid, vanwege de verlammende sancties van het buitenland op financiële transacties. Over de partijdigheid schrijft hij:
Het is op dit moment quasi onmogelijk voor hulpverleners om frontlijnen over te steken op de schaal die nodig is om de gigantische humanitaire noden te lenigen. Daarom gaan veel hulporganisaties illegaal de grens over, naar gebieden die de oppositie controleert. Zij verlenen hulp met de steun van de oppositie. Dat is problematisch, omdat zij zo politieke solidariteit met één partij in het conflict doen uitschijnen – en daarmee wordt hun hulp gecontesteerd. Zo wordt de politieke complexiteit van het conflict in Syrië weerspiegeld in de humanitaire hulpverlening: de meest hulpverlening wordt partijdig gevonden.
Voorlopige conclusie
Als je site van Artsen zonder Grenzen bekijkt, en ook een blik werpt op de links dan krijg je een uitermate eenzijdig beeld van de situatie in Syrië. Een beeld dat volledig in lijn is met de westerse propagandalijn. Ik vermoed dat Artsen zonder Grenzen dat niet werkelijk bewust doet, en ook met de beste bedoelingen mensen helpt in oorlogsgebieden, maar het zou ze sieren als ze ook de lezer er af en toe aan zouden herinneren dat die bendes de meest gruwelijke slachtpartijen en bomaanslagen op hun naam hebben staan.
Ook zou het wat meer nuance geven als Artsen zonder Grenzen zou vertellen dat het Nationale Syrische leger niet riskante bombardementen zou hoeven uit te voeren als de gewapende mannen zich niet zouden schuilhouden tussen burgers in. Vaak stormen ze gewone woningen binnen en maken deze vervolgens tot vestigingen.
Omdat Artsen zonder Grenzen niet nodig is in andere gebieden dan de door de bendes gecontroleerde gebieden (vooral nabij de Turkse grens), komen er alleen verhalen naar buiten die erg eenzijdig zijn, wat helaas koren op de molen is van de landen die streven naar een staatsgreep in Syrië, zoals de Europese landen, de VS en hun makkers in de Golfstaten, de landen die schertsend hierboven in de kleuren van de Syrische 'oppositie' zijn verwerkt.
In het Syrische nieuwsbulletin van 6 april 2013 (1) kunnen we het bericht vernemen dat maar liefst 35.000 vluchtelingen vanuit Jordaanse vluchtelingenkampen weer teruggekeerd zouden zijn naar Syrië. Ze zijn onder andere afkomstig van het zogenaamde al-Zaatari kamp.
35.000 Vluchtelingen keren terug naar Syrië (1)
Redenen voor hun terugkeer kunnen worden gevonden in de belabberde omstandigheden in Jordanië. De Syrische vluchtelingen kampen in de kampen met tekorten van voedsel en medische hulp. Ook werd er veel geplunderd in het kamp.
Klaarblijkelijk kunnen er in Jordanië zonder enige problemen duizenden terroristen worden getraind door Amerikaanse, Franse en Britse eenheden (2), maar is het een stuk lastiger om genoeg voorzieningen te regelen voor mensen die hun land zijn uitgevlucht vanwege diezelfde terroristen die door het westen van harte worden gesponsord via diplomatieke steun en kruiwagens vol sancties tegen de Syrische overheid.
En dan hebben we het niet over de 3,5 ton aan wapens die recentelijk via de naburige landen werd aangevlogen door agressieve landen uit de Arabische Liga, die nu met elkaar hebben bekokstoofd dat het helemaal OK is om die bendes te voorzien van wapentuig, een wens die ook de Britten en de Fransen hebben uitgesproken (3). Misschien een idee voor Amnesty International om daar eens campagne over op te starten? (4)
India, China, Zuid-Afrika, Brazilië en Rusland eensgezind andersdenkend
over het Syrische conflict dan de Europese regimes en de VS.
Verder werd in het nieuwsbulletin (1) aandacht geschonken aan de continue steun van de BRICS-landen voor een diplomatieke oplossing. Ook wordt er gesproken over het gerucht dat er twee extra Russische schepen vanuit de Grote Oceaan op weg zouden zijn naar de Middelandse Zee.
Daarnaast beelden van een aantal mortiergranaten die op een moskee in Damascus zijn afgevuurd door de bendes. In Deir Azzour is de overheid er in geslaagd een immigratie-kantoor te openen waardoor het weer mogelijk is geworden om in die stad paspoorten te krijgen e.d. Het leven in de door het leger bevrijdde wijken kan daar weer doorgaan als voorheen.
Zoals bekend proberen de gewapende bendes alles te vernietigen wat maar riekt naar de overheid. Laten we hopen dat dit kantoor niet meteen weer belaagd wordt door een groep bebaarde Jabhatters.
Gisteren stond ik in de rij bij de Albert Heijn toen ik even een NRC-next oppakte die kopte met Poetin: go Home, of iets in die geest. Toen ik het wat doorbladerde las ik dat het verboden was geworden om vrij te demonstreren in Rusland, en ook zouden NGO's worden verboden. Ik heb het helaas niet op internet kunnen vinden, waardoor ik geen links kan toevoegen, maar het geeft wel aan dat onze media geen enkele moeite hebben om Poetin neer te zetten als een duivels man.
Interview Russische President Vladimir Poetin op ARD op 5 april 2013 (1)
In een interview met het Duitse ARD verheldert Poetin enige zaken. Zo is er geen sprake van een verbod van NGO's. Er is in Rusland wel een wet ingevoerd die Rusland het recht geeft om openheid van zaken te vragen aan buitenlandse NGO's die in Rusland politiek actief zijn. Een soortgelijke wet bestaat in de Verenigde Staten al sinds 1938.
Hij voegt eraan toe dat er in Rusland maar liefst 654 non-gouvernementele organisaties actief zijn. Een saillant detail was dat van de 1 miljard dollar die zijn uitgegeven door de ambassades in Rusland, er maar liefst 850 miljoen is gestort op de rekeningen van non-gouvernementele organisaties. Hoe is het mogelijk dat er zoveel geld gaat vanuit regeringen over de hele wereld naar organisaties die er prat op gaan los te staan van overheden?
Poetin stelt dat het Russische volk het recht heeft om te mogen weten waar al dat geld vandaan komt en wat daar zo mee gebeurt. Het is nogal een contrast met de 2 Russische non-gouvernementele organisaties die in het buitenland actief zijn
Begin april 2013 werd nog via wikileaks bekend hoe allerlei zogenaamde mensenrechtenorganisaties, zoals US Agency for International Development (USAID) in Venezuela al jaren probeerden de regering Chavez te breken (2). Ook in Libië was het duidelijk dat veel mensenrechtenorganisaties vooral westerse organisaties zijn die zich ook mengen in de politieke propaganda strijd, en in feite grotendeels zich ook gedragen als een verlengstuk van de veiligheidsdiensten van verschillende landen.
Het idee dat mensenrechtenorganisaties onafhankelijk zouden zijn van regeringen blijkt allang een naïef fabeltje te zijn.
Amnesty International kiest in Syrisch conflict partij voor gewapende bendes
De meest gruwelijke organisatie op het mensenrechtenvlak is wel Amnesty International, die met geen woord rept over de tonnen wapens die Syrië binnenkomen via landen als Saudi-Arabië, Turkije en Qatar met logistieke steun van de VS, maar wel President Assad afschildert als kindermoordenaar, en daarbij ook President Poetin neerzet als grote vriend van Assad (3). Tony Cartalucci beschreef Amnesty International vorig jaar al als een propagandakanaal voor de Amerikaanse buitenlandse politiek (7).
Het standpunt van Rusland is steeds geweest dat er een dialoog diende te komen tussen de strijdende partijen in Syrië, een standpunt dat zelfs door de Westerse krijgsheren is ondertekend in Geneve in juni 2012, alleen, zei Poetin nog eens, dat ze zich van dit communiqué lijken af te keren door schaamteloos partij te kiezen voor de partijen die strijden voor een staatsgreep in Syrië (6).
Over het demonstreren. In Nederland moet je ook toestemming vragen om te mogen demonstreren. Dat is nu in Rusland ook het geval. Beetje typisch om nu te doen alsof dat zo vreemd is.
Rusland heeft samen met landen als China, India, Iran, veel Latijns-Amerikaanse landen een andere visie op de wereld, waarin de hegemonie van de VS en Europa niet klakkeloos wordt geaccepteerd, en dat steekt. Dat lijkt me ook de hoofdreden waarom de westerse pers haar best doet om Poetin zo slecht mogelijk neer te zetten.
Ook Amnesty International kon het weer eens niet laten om zich uit te spreken tegen Rusland, zoals je kunt zien in het onderstaande filmpje. Waren ze ook maar eens zo kritisch ten opzichte van al die landen die de Syrische bendes voeden met wapens.
Lees verder ook de analyses van Willy van Damme over Amnesty International: De Maskers vallen af en Amnesty International: Que Faire? (4,5)
Update 20 april 2013: Op een website met de naam NieuwsUpdates trof ik een artikel aan waarin mensen aan het woord komen die ook eens een positiever geluid laten horen over de seculiere staat Syrië, en de gevaren van de chaos die wordt veroorzaakt door de gewapende bendes. Alleen die eerste alinea spreekt nog wel over dat China en Rusland een rol zouden hebben gespeeld in het voortduren van het conflict, maar goed, dat wordt verder gecompenseerd door de rest van het artikel.
Na 8 maanden in Syrië te hebben gevochten is de Tunesiër Abu Sahd (zie afbeelding) teruggekeerd naar zijn vaderland om daar te verklaren hoe het volgens hem gesteld is met 'the Free Syria Army'. Hij beschrijft ze als een vergaarbak van dieven en criminelen, die zich vooral ook bezig houden met het verkopen van de wapens die ze van Qatar krijgen.
Tunesische Terrorist over het Vrije Syrische Leger (1)
Zie meer in het Syrische nieuws van 2 april 2013:
In dit nieuwsbulletin ook beelden van enkele gedode Jabhatters, zoals hieronder:
Enkele Salafisten gedood al vechtend voor de Extremistische Moslimheilstaat
De in maart 2012 ontslagen correspondente Amber Lyon heeft weer eens herhaald hoe ze bij CNN de opdracht kreeg om valse informatie uit te zenden, hoe CNN betaald wordt door de overheid en andere landen om het publiek klaar te maken voor een militaire interventie in Syrië en Iran. Ze vertelt hoe er betaald is om weinig aandacht te geven aan de militaire interventie van Saudi-Arabië in Bahrein om daar de 'Arabische Lente' hardhandig de kop in te drukken (1).
Amber Lyon ontslagen bij CNN omdat ze niet mee wilde werken aan het propaganda-programma
Lees meer over haar onthullingen op Worldmathaba, waar een interview is terug te vinden dat zij al een half jaar geleden heeft gegeven aan 'The Voice of Russia' (2).
Verder zijn er weer eens 13 burgers gedood bij een botsing bij Talkalakh, nabij de Libanese grens (3,4)
