In het Noord-Libanese stadje Anjar worden vluchtelingen uit Syrië opgevangen. In de onderstaande reportage van Maria Finoshina wordt al snel duidelijk dat niet iedereen even hartelijk wordt geholpen. In het dorp waarin mensen klaarblijkelijk zowel een hekel hebben aan de Libanese regering als aan de Syrische regering, krijgen alleen die mensen die duidelijk een hekel hebben aan de Syrische regering hulp. De anderen kunnen vertrekken.
In de reportage komt ook een vrouw aan het woord. Zij barst bijna uit elkaar van de haat die ze koestert voor de Syrische regering. Ze spreekt over het in stukken willen hakken van de kinderen van Assad. Zo worden vluchtelingencentra al snel een broedplaats voor het kweken van haat voor de Syrische overheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten