De Anti-Assad Berichtgeving van Harald Doornbos in Syrië

De journalist Harald Doornbos laat uit zijn berichtgeving duidelijk merken dat hij een fervent tegenstander is van de regering Assad en sterke sympathieën voelt voor de gewapende opstand. Dit leidt tot een berichtgeving die uitermate gekleurd is, zoals dat eigenlijk altijd het geval is bij wat wel 'embedded journalism' wordt genoemd. Op (7) wordt hij zelfs al beschreven als een propaganda-journalist.

Op het moment van schrijven is Harald Doornbos in gebieden waarin de FSA veel invloed heeft. Hij reist samen met collega-journaliste Jenan Moussa met opstandelingen mee vanuit Turkije. Hij beschrijft op 16 augustus hoe een dorp tussen Aleppo en Hama wordt gebombardeerd door het Syrische leger.

Laat ik eerst zeggen dat ik het natuurlijk ook dapper vindt dat hij zich in Syrië durft te begeven en in ieder geval het perspectief van de gewapende bendes toont voor de wereld. Het is makkelijk hier vanuit Nederland een blogje te schrijven terwijl hij toch maar mooi zijn leven in gevaar brengt. Het lijkt me dan ook niet handig om Harald Doornbos zelf onder deze omstandigheden te betrekken in deze discussie.

Ik haal Harald Doornbos aan omdat hij in mijn ogen symbool staat voor de westerse journalist in het algemeen. In Libië heeft hij zich ook precies zo gedragen zoals een westerse journalist dat hoort te doen, namelijk het standpunt van de westerse regeringen zoveel mogelijk onderstrepen en verdedigen.

Via zijn twitter-account (1) zijn buiten de berichten ook allerlei foto's en youtube-filmpjes te zien.

De reden dat ik deze blog ben opgestart is dat ik wat moeite heb met de enorme eenzijdige berichtgeving die we in de westerse media krijgen over de ontwikkelingen in Syrië. Zo gaf Doornbos een volkskrantcolumn van Rob Vreeken de hashtags  #bizar #goAssadgo mee (2). In deze column werd aandacht besteed aan de mediawerkgroep Syrië die ook probeert een tegenwicht te bieden aan de overdosis van anti-Assad berichtgeving/propaganda in de westerse pers (3).

Het is natuurlijk inmiddels een uitermate complexe situatie geworden in Syrië. Afhankelijk van je perspectief kun je veel beelden aandragen om je overtuiging kracht bij te zetten. Vanuit dit blog wordt - als tegenwicht - meer aandacht besteed aan die kanten van de zaak die onderbelicht blijven in de westerse media. In die zin zou je ook kunnen spreken over de 'pro-Assad berichtgeving van Joost van het Iraans en Syrisch Nieuws'. Het is aan de lezer om zelf een oordeel te vormen.

Harald Doornbos was aanwezig terwijl er bombardementen plaatsvonden waarbij ook kinderen gewond raakten. Hij zag hoe ook vrouwen en kinderen moesten vluchten naar een soort schuilkelder en de paniek die dat allemaal teweeg bracht. Dat zijn natuurlijk gruwelijke gebeurtenissen die snel tot polarisatie kunnen leiden. Hieronder bijvoorbeeld een foto van schuilende kinderen:

foto Harald Doornbos via twitter (4)

en ook beelden van een meisje dat allerlei scherven in haar rug had gekregen door een explosie, zoals hij zelf  heeft geüpload op zijn nieuwe youtubekanaal (pas op, geen frisse aanblik).

Met dit soort beelden kun je makkelijk mensen weer aan de kant krijgen van de gewapende bendes. Je laat zien hoe zielige, onschuldige burgers de dupe zijn van de brute overmacht van de gruwelijke dictator en voedt daarmee de haat en verdere demonisering van de westerse bevolking richting president Assad en het Syrische leger.

Als Harald Doornbos ook aanwezig was geweest in de huizen in Aleppo waar voorstanders van de regering woonden, dan dat hij ook beelden kunnen maken van families die hun huis werden uitgejaagd, of werden afgeslacht door bendes. Of beelden van politie-agenten, journalisten, ministers of overheidspersoneel die werden gedood, alleen omdat ze het oneens zijn met de opstandelingen.

Aleppo zou niet zelf in opstand zijn gekomen tegen de regering, simpelweg omdat er veel te veel voorstanders van de regering zijn. Het is dan ook daarom dat Aleppo van een vredige stad werd omgetoverd tot een oorlogszone door een invasie van gewapende bendes uit allerlei plattelandsdorpen en landen (5). Aleppo zou niet de vernieling in zijn geholpen als de bendes gewoon buiten waren gebleven.

Een nationaal leger kan niet toestaan dat bendes de macht gaan overnemen in de grootste stad van een land, waardoor ze wel genoodzaakt waren om een grote strijd te leveren waardoor aan beide partijen veel doden vallen. Door Aleppo binnen te vallen hebben de opstandelingen het leven van veel burgers in de stad in gevaar gebracht en bovendien grote schade toegebracht aan de woningen in de stad.

Als dan het leger terugslaat en daarbij vallen dan burgerslachtoffers is het wel erg makkelijk om dat neer te zetten als ware het het Syrische leger die de grote agressor is. Alsof het Syrische leger begonnen is met het gewapend verzet.

In een twitterinteractie met Harald Doornbos op 16 augustus 2012 kwam deze thematiek ook aan bod:

En helaas is het dan zo dat als de grote jongens willen vechten en daarbij dorpen en steden gaan bezetten dat het leidt tot burgerslachtoffers. Het Syrische leger zegt keer op keer zo zorgvuldig mogelijk te zijn om burgerslachtoffers te voorkomen, maar het is natuurlijk soms onvermijdelijk, vooral als de tegenstander zelf ook volledig meedogenloos is.

Ik heb tegelijkertijd ook helemaal begrip voor Harald Doornbos: als je je daar bevindt en zo die ellende om je heen ziet dan word je vanzelfsprekend giftig ten opzichte van degene die het veroorzaakt. Wat ik in deze blog probeer te beargumenteren is dat hij waarschijnlijk net zo giftig zou zijn geweest als hij op bezoek was geweest in een dorp dat werd aangevallen door gewapende mannen die niets ontziend hun slachtoffers maken om hun Al-Qaida vlag uiteindelijk te kunnen heisen (6).

Alleen treffen we opmerkelijk weinig westerse journalisten aan die optrekken met het leger, of die mensen interviewen die spreken over de gruwelijkheden die zijn verricht door de bendes van het zogenaamde Syrische Vrije Leger. Gelukkig hebben we tegenwoordig internet waardoor het mogelijk is om ook die andere kant van de zaak te zien via journalisten die met andere ogen verslag doen van wat er in Syrië gebeurt.

Update 18 augustus 2012: Het blijkt dat het dorpje waar Harald Doornbos en Jenan Moussa waren de naam 'Jarjanaz' draagt.

Een journalist van de Sunday Times,  maakte het wel erg bont door gezellig te poseren met niemand minder dat Abdelhakim Belhadj, de leider van de Libyan Islamic Fighting Group (LIFG), die zijn faam kreeg toen hij zich opknokte met zijn strijders tot leider van de Libische hoofdstad Tripoli in de NAVO-oorlog tegen de Jamahiriya van Moammar Gaddafi. Hij staat naast Harati, ook een kopstuk binnen al-Qaida (8).

Paul Conroy, journalist van the Sunday Times met een groepje terroristen in Syrië, begin 2012.
Ik hoop toch dat onze Harald Doornbos niet zou poseren met deze lui (bron: 8)

Er is door de mediawerkgroep Syrië naar dit artikel verwezen via een nujij-pagina (9), waar ook de nodige reacties te lezen zijn.


VOETNOTEN
(1) https://twitter.com/HaraldDoornbos
(2) http://twitpic.com/abo2h6
(3) http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/
(4) http://twitpic.com/ak1aqf
(5) http://iraansnieuws.blogspot.nl/2012/08/libiers-en-tunisiers-spreken-over-hun.html
(6) http://iraansnieuws.blogspot.nl/2012/08/al-qaida-vlaggen-wapperen-al-in.html
(7) http://worldmathaba.net/items/1395-syria-real-news-august-9-round-up
(8) http://www.sott.net/articles/show/249800-State-Sponsored-Terrorism-Western-Journalists-Embedded-With-al-Qaeda-in-Syria
(9) http://www.nujij.nl/politiek/de-anti-assad-berichtgeving-van-harald-doornbos.18568118.lynkx#axzz24QimjQSV