Verkapte Oorlogsverklaring van Turkse premier Erdogan aan Syrië

De Turkse premier Recep Erdogan heeft op dinsdag 26 juni 2012 een verkapte oorlogsverklaring afgegeven aan Syrië. In reactie op het neerhalen van een Turks vliegtuig dat met hoge snelheid op de kust van Syrië afvloog,  heeft hij het Turkse standpunt in het conflict met Syrië nog eens duidelijk uitgesproken.

Hij heeft gezegd dat Turkije alles in het werk zal stellen om het Syrische volk te 'bevrijden' van de 'dictator' Bashar al-Assad (1). Hij sprak zijn steun uit voor het ondersteunen van de Syrische gewapende milities om zodoende een staatsgreep te forceren in het Turkse buurland.

Het bizarre aan zijn toespraak op dinsdag was verder nog wel dat hij de Syrische regering ervan beschuldigde dat zij niet meewerkten aan het VN-plan van Kofi Annan. Hij vergat daarbij even te melden dat de milities zich in het geheel niet hebben gehouden aan het vredesplan en de tijd hebben gebruikt om meer steden en dorpen te veroveren op het nationale leger, onderweg de nodige bloedbaden aanrichtend, om die vervolgens met steun van de westerse media in de schoenen te schuiven van de regering van Syrië.

Iedereen voelt wel aan dat dit soort oorlogsretoriek erg gevaarlijk is, en zeker uit de mond van een NAVO-land. We weten immers allemaal wel wat voor een organisatie die NAVO is: als ze de kans krijgen bemoeien ze zich met alles en iedereen. Het zou me niet verbazen dat er bij een klein grensincident tussen Turkije en Syrië, waarbij een Syrische soldaat een Turkse soldaat zou neerschieten, de NAVO de kans zou grijpen om Syrië binnen te stormen, met of zonder steun van de Verenigde Naties.

In het bijbehorende telekekstbericht geen woord over de ongeremde steun aan de gewapende oppositie-milities door Turkije; ook geen woord over het bevrijden van het volk tegen de dictator Assad en andere agressieve dreigingen van de heer Erdogan.

Persoonlijk mocht ik die Erdogan wel, vanwege zijn kritische woorden ten opzichte van Simon Peres tijdens de economische top in Davous enkele jaren terug, maar bij mij is dat inmiddels wel omgeslagen omdat hij zo duidelijk zich inmengt in de binnenlandse politiek van een ander land. Turkije zal nu helemaal al haar grenzen openen voor het doorlaten van wapens om het doel van Erdogan, de val van Assad, te bereiken.

Het Turkse volk zelf lijkt overigens niet overtuigd van de agressieve benadering van hun premier (2,3).

Bronnen:
(1) http://www.rt.com/news/syrian-troops-target-erdogan-763/
(2) http://iraansnieuws.blogspot.nl/2012/06/meeste-turken-willen-geen-partij-kiezen.html
(3) http://www.presstv.ir/detail/2012/07/01/248800/erdogan-criticized-stance-syria-journalist/